امامزاده حسین بن موسی الکاظم(ع)؛ نگینی در دل عروس کویر ایران
تاریخ انتشار: ۵ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۳۹۰۹۹۸
آستان مقدس امامزاده حسین بن موسی الکاظم(ع) همچون نگینی در دل کویر می درخشد و هر سال میزبان هزاران زائر و مسافر از شهرهای مختلف کشور است.
خبرگزاری شبستان-خراسان جنوبی؛زینب روحانی مقدم _ سال نو، تعطیلات رسمی، بوی بهار، طبیعت زیبا و خیالی آسوده و راحت از مشغله‌های زندگی، همگی نوروز را به بهترین فرصت برای سفر تبدیل کرده‌اند؛ با فرا رسیدن بهار بسیاری از افراد در گوشه ذهنشان دنبال مقصد سفری مناسب می‌گردند، دنبال نامی آشنا و یا مقصدی تازه برای استراحت و تفریح در آغاز سال نو.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ایران سرزمینی چهارفصل است و در فصل بهار بیشتر شهرهای ایران طبیعتی زیبا و سرسبز یا حداقل آب‌و‌هوایی مطلوب دارند و بیشتر استان‌های کشورمان نیز جاذبه‌های گردشگری شناخته شده‌ای دارند که فرصت بازدیدشان را نباید از دست داد.
خراسان جنوبی یکی از استان هایی است که جاذبه های طبیعی و تاریخی و گردشگری بسیاری از جمله باغ و عمارت اکبریه، قنات بلده، کویر همت آباد، کال جنی، ژئوپارک طبس و غیره را در دل خود جا داده است و می تواند مقصد خوبی برای سفر در ایام نوروز باشد و اگر قصد سفر زیارتی و تفریحی دارید می توانید به طبس عروس کویر ایران و یکی از شهرهای خراسان جنوبی سفر کنید.
*میقات الرضا(ع) طبس؛ نگینی در دل کویر
یکی از اماکن دیدنی و زیارتی شهرستان طبس می توان به آستان مقدس امامزاده حسین بن موسی الکاظم(ع) اشاره کرد که همچون نگینی در دل کویر می درخشد و هر سال میزبان هزاران زائر و مسافر از شهرهای مختلف کشور است.
این آستان مقدس به میقات الرضا(ع) مشهور است چرا که بر سر راه زائران حریم امن رضوی قرار دارد و از زائران امام هشتم پذیرایی می کند تا قدری در این مکان به استراحت بپردازند.
امامزاده حسین بن موسی کاظم(ع) از فرزندان امام موسی کاظم(ع) و از برادران علی بن موسی الرضا(ع) است و آرامگاه وی هم اکنون در طبس، داخل شهر واقع شده است؛ این امامزاده به دلیل قرار گرفتن در مسیر جاده یزد، مشهد و برخورداری از حمایت های آستان قدس رضوی (ع) رونق بسیار یافته و مکان زیارتی و سیاحتی با شکوهی به شمار می رود.
*تاریخچه مقبره امامزاده حسین بن موسى الکاظم(ع)
از این بقعه و حال و روز آن قبل از قرن پنجم شواهدی در دست نیست و برخی اسناد بناى اولیه مزار این بزرگوار را قرن پنجم هجری عنوان می کنند و گفته می شود در آن زمان آرامگاهى با شکوه به همراه اماکن و اتاق های متعدد برای فرزند موسى بن جعفر (ع) ساخته شد تا زائران از بودن در آنجا لذت ببرند.
در دوره ایلخانان مغول، به ویژه در عهد غازان الجایتو و دوره جانشینان تیمور، آستان مقدس امامزادگان در نقاط مختلف ایران تجدید بنا شدند و جلوهای خاص به خود گرفتند در این زمان زیر نظر امیر حسن خان شیبانى ساختمان هایى از جمله آب انبار به بقعه حسین بن موسى الکاظم (ع) اضافه و صحن ها و رواق هایی با خشت و گل در کنار بقعه ساخته شد.
گنبد اصلى مورد مرمت قرار گرفت و موقوفاتى نیز براى تامین مخارج و هزینه هاى آن معین شد که هنوز هم وقفنامه هاى مربوط به آن موجود است.
پس از صفویه و در قرن سیزدهم نیز این مقبره مورد مرمت قرار گرفت و کتیبه ای که حدود سال ۴۹۴ هجری قمری یعنى اواخر قرن پنجم هجرى را بیان می کرد، امروزه هم وجود دارد و سال ۱۲۰۵ نیز به عنوان زمان احداث و تعمیر بنا ذکر شده است.
*ویرانی مقبره امامزاده حسین بن موسى الکاظم(ع) پس از زلزله
مقبره امامزاده حسین بن موسى الکاظم(ع) توسعه یافته بود، اما متأسفانه در زلزله ویرانگر طبس در سال ۱۳۵۷ شمسى این بنا به کلّى ویران شد.
پس از زلزله ویرانگر طبس، قسمت اعظم بنای امامزاده از بین رفته بود و بازسازى بقعه و اماکن جوار آن نیاز به هزینه‌اى سنگین داشت؛ پس از آن آستان قدس رضوی، اقدام به بازسازى آن بقعه مبارکه و رواق‌هاى اطراف کرد و به سبکى بسیار عالى، بنایى کاملاً مطلوب و درخور شأن این امامزاده احداث کرد.
براین اساس آستان قدس رضوی در سال 1363 بازسازی مرقد مطهر حضرت حسین بن موسی الکاظم(ع) را به انجام رساند و بنای جدید ساخته شده به متولیان وقت آن تحویل داده شد.
همچنین در سال 1367 آرامگاه شهید مدرس به مساحت سه‌هزار مترمربع با 1250 مترمربع زیر بنا احداث شد و پس از آن طی حکمی از سوی مقام معظم رهبری، تولیت این آستان و آرامگاه شهید مدرس به آیت‌الله واعظ طبسی(ره) تفویض شد.
*قسمت‌های محتلف بارگاه امامزاده حسین بن موسى الکاظم(ع)
حرم
در کنار در ورودى حرم، ابیاتی به خط زیباى حبیب الله فضائلى به چشم می خورد؛ حرم امامزاده حسین بن موسی (علیه السلام) مربع شکل است و حدود ۱۲۰ متر مربع مساحت دارد و ازاره (سنگهای نصب شده در اطراف بنا و پای دیوار) این قسمت از سنگ مرمر سبز یشمی است و از کف حرم تا ارتفاع ۱/۳۷ متر ادامه دارد.
پس از ازاره تا سقف به مساحت ۶۰۰ متر مربع آینه کاری است که این میزان به همراه آینه کاری های سایر قسمت ها به حدود ۴۰۶۰ متر مربع آینه کاری می رسد و در میان اضلاع حرم، هشت ترنج بزرگ دیده می شود که به صورت گچ کاری است و زمینه آبی دارد.
سوره های کوچک قرآن با خط و طراحی زیبا در آنها نقش بسته است و حرم چهار در ورودی در چهار طرف دارد که از چوب گردو ساخته شده اند و به رواق ها نیز مرتبط هستند و علاوه بر این درها تعداد ۲۴ درِ چوبی دیگر نیز در محل ورود به دیگر نقاط بقعه به چشم می خورد.
ضریح
هسته اصلى بنای کنونی آستان مقدس حسین بن موسی الکاظم (ع) است و مانند همه آرامگاه ها، اتاقی مربع با پوشش گنبدی است؛ مرقد امامزاده در زیر گنبد قرار گرفته و ضریحی بر روی آن نصب شده است.
تاریخ ساخت این ضریح به سال ۱۴۰۵ هجری قمری باز می گردد و چهار گلدان طلایی در بالای هر زاویه (گوشه) ضریح قرار دارد؛ اطراف ضریح، مشبک و نقره کاری و طلاکاری شده است و در بالای هر گوشه آن گلدانی طلایی دیده می شود.
در وسط ضلع غربی آن نیز دری به چشم می خورد که مزین به گل و بوته روکش نقره است؛ سنگ قبرى از سنگ مرمر به ابعاد ۲۶۷ در ۱۱۶ سانتی متر با حدود یک متر ارتفاع در میان این ضریح قرار دارد.
این سنگ قبر با مخمل سبز پوشیده شده است و رواق هایى نیز در پیرامون ضریح وجود دارند که با ایوان هایى با سردرهاى بلند از صحن مزار جدا می شوند.
صحن
مساحت صحن باشکوه این امامزاده، با غرفه ها و سردرهاى بزرگ اطراف به 44 هزار و 322 متر مربع می رسد و این صحن 6 سردر ورودى دارد که کاملا قرینه هستند و زیربنای هر کدام ۲۷۵ متر مربع است و این سردرها در دو طبقه با بهره گیری از ویژگی های معماری سنتی ساخته شده اند و در مجموع تعداد ۱۲ سوییت با تجهیزات کامل سکونتی را در خود دارند.
سردرها دارای تزیینات معرق کاری هستند و هر یک از آن ها با نام های باب الحسین، باب السلام، باب الحوائج و باب الغدیر، باب الشهدا و باب الرضا خوانده می شوند.
در صحن مطهر و نزدیک در ورودى به حرم، در قابى شیشه اى سنگ قبر به نسبت بزرگی وجود دارد که از حوزه بناى باستانى امامزاده به دست آمده است و این سنگ بر مزار خواجه شمس الدین حسین شاه بوده و بر سطح آن نوشته ها و شعرهایى به صورت کنده کارى قابل مشاهده است.
سنگ قبر حدود ۲ متر طول و ۳۰ سانتی متر عرض و بیش از پانزده سانتی متر قطر دارد و تاریخ ۸۰۰ هجرى قمرى بر آن به چشم می خورد.
چهل چراغی بزرگ با ۱۵۹ شعله و تعداد چهار لوستر ۲۴ لامپی و ۸ لوستر ۶۶ شعله ای در صفه های منتهی به حرم خودنمایی می کنند و در غرب صحن نیز ایوانی به نام ایوان امیر علی مشیر قرار دارد.
گنبد و گلدسته ها
گنبد امامزاده بسیار زیبا و نمای بیرونی آن از کاشی معرق است؛ ارتفاع گنبد از داخل حرم ۱۲ متر و از بیرون ۲۵ متر است و اندازه قطر دور گنبد نیز به ۴۲ متر می رسد.
در ۴ گوشه صحن امامزاده چهار گلدسته خودنمایی می کند که در واقع برج ساعت هستند و زمان را نشان می دهند و این برج ها با ارتفاع ۴۰ متر و قطر ۱۱ متر و ۹۰ پله و معرق کاری تماشایی جلوه ای خاص به آرامگاه بخشیده اند.
سقاخانه و برج های نور
دو سقاخانه با زیربنای ۱۳۵ متر مربع و ارتفاع ۹ متر در مجموعه وجود دارد که گنبد فیروزه ای با کاشی های معرق و سنگ های زیبای گرانیتی دارند. تعداد شصت برج نور با ارتفاع متفاوت در امامزاده تعبیه شده است که روشنایی مورد نیاز بارگاه را تامین می کنند.
گلزار شهدا و آرامگاه بزرگان طبس
بخشی از محوطه امامزاده و قسمت هایی از فضای درونی بنای آن به مقبره شهدای دفاع مقدس اختصاص داده شده است.
زائرسرا و امکانات رفاهی آستان مبارک حضرت حسین بن موسی الکاظم (ع)
زائرسرای آستان مبارک حضرت حسین بن موسی الکاظم (ع) طبس در جوار حرم مطهر ایشان قرار دارد و در مسیر زیارت امام رضا (ع) میزبان خیل عظیمی از زائران و شهروندان کشور است.
در این امامزاده، تسهیلات اقامتی از قبیل واحدهای اقامتی با تجهیزات کامل برای استراحت، باغ رضوان با چشم‌اندازی قابل تحسین، آشپزخانه‌های عمومی با تجهیزات کامل آشپزی، دو باب سقاخانه دارای آب سرد و شیرین، فروشگاه‌های محصولات فرهنگی و مواد غذایی، دارالشفاء و پاسگاه انتظامی حرم، گرمابه رضوان، پارک بازی کودکان، پارکینگ‌های وسائل نقلیه سبک و سنگین، سرویس‌های بهداشتی و فضای سبز زیبا برای زائران فراهم است.
پایان پیام/573
منبع: شبستان
کلیدواژه: امامزاده حسین بن موسی حسین بن موسی الکاظم ع چشم می خورد نگینی در دل آستان مقدس امام زاده متر مربع ساخته شد رواق ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۹۰۹۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عروس بزرگ امام چرا همسرش را «داداش» صدا می‌زد؟
عروس ارشد امام در خاطراتی از همسرش شهید آیت الله مصطفی خمینی گفته بود: آقا مصطفی اصلاً از وضعیت نجف راضی نبود و می‌گفت اگر به خاطر امام نبود، در اینجا نمی‌ماندم و به ایران برمی‌گشتم؛ البته جدا از وضعیت امام، خود ایشان هم اگر به ایران می‌آمد دستگیر می‌شد.
به گزارش عصر ایران، صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳، خبر فوت معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی، دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی و عروس ارشد امام (ره) منتشر شد.
از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
او در خاطره‌ای دیگر که جماران منتشر کرده، درباره همسرش گفته بود؛ «آقا مصطفی مثل بقیه آخوند‌ها و روحانیون نبود و خیلی مدرن و امروزی بود و مثل برخی از روحانیون در خیلی از مسائل و موضوعات از جمله حجاب، سختگیری نمی‌کرد و به من نمی‌گفت این جوری رو بگیر و یا آن‌گونه که در میان زنان نجف، به‌خصوص زن‌های روحانیون متداول و متعارف بود، از من نمی‌خواست مثل آنها پوشیه بزنم؛ ولی دیگران در این زمینه سختگیری می‌کردند و اگر بدون پوشیه بیرون می‌آمدیم، به امام خبر و گزارش می‌دادند.
یادم هست یک روز که پوشیه‌ام را روی صورتم نینداخته بودم، یک روحانی دنبالم آمد و گفت پوشیه‌ات را روی صورتت بینداز، اما من اعتنا نکردم و به راهم ادامه دادم، ولی او دست بردار نبود و تا درب منزل مرا تعقیب کرد و به دنبالم آمد و خانه را شناسایی کرد و بعداً قضیه را به حاج آقا مصطفی گفت، اما حاج آقا مصطفی که اصلاً به این چیز‌ها اعتقاد نداشت، به جای این که دل به دل او بدهد، چند تا بد و بیراه به او گفت. آقا مصطفی اصلاً از وضعیت نجف راضی نبود و می‌گفت اگر به خاطر امام نبود، در اینجا نمی‌ماندم و به ایران برمی‌گشتم؛ البته جدا از وضعیت امام، خود ایشان هم اگر به ایران می‌آمد دستگیر می‌شد.»
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»